OVER PLEEGZORG

In een koude ongezellige ruimte wordt jou meegedeeld dat de begeleiders van het Kamer Trainingscentrum hebben besloten dat je een “ time-out” krijgt van twee weken. Je hoofd zakt verder tussen je schouders en je vingers pulken aan je telefoon. Je hebt je herhaaldelijk...

Vrienden en kennissen vragen me wel vaker ‘en hoe is het met jullie zoon?’ waarop ik steevast antwoord – ‘ met onze pleegzoon!’ waarna ik alle wetenswaardigheden uitvoerig beschrijf.

Nu onze prachtige puber pleegzoon ruim twee jaar bij ons is, merk ik dat ik toch verwachtingen krijg. Ik heb opvattingen over hoe je bijvoorbeeld invulling geeft aan vriendschappen of hoe je je oriënteert op een beroepskeuze.

Onze pleegzoon kwam op 6 december 2009 in ons gezin. Hij was 13 jaar en kwam vanuit een crisisopvangplaats. Zijn vader was niet in staat om voor hem te zorgen, zijn moeder evenmin. Nadat wij kennis hadden gemaakt, leek het of zijn vader vrede had met de situatie.

“Het is voor drie weken. Hij kan nergens naar toe” – het gezin waar hij nu was, ging op vakantie. Opeens is de eerste plaatsing een feit. Geen puber, maar een jongen van zes.

Met lede ogen zie ik onze pleegzoon weer in rap tempo dikker worden. Zijn motoriek verandert. Hij loopt anders, gaat anders zitten. Hij vindt het vooral mijn probleem, hij heeft er geen last van. Wij halen niets extra’s in huis, om hem te helpen, maar het lukt hem...

Wij hebben de knoop doorgehakt. Wij opteren voor een tweede pleegkind. Met onze pleegzoon gaat het goed, erg goed en dat betekent dat wij ruimte hebben voor een tweede kind. Wij hebben er met z’n drieën uitgebreid over gepraat. Wat zijn onze wensen? Wat voor kind past...

“papa, handje?’ vroeg een meisje van drie bij de bakker. Dat is lang geleden. De verhoudingen zijn veranderd. Onze pleegzoon bereidt zich voor op het eindexamen, de laatste loodjes. Hij wordt 17 jaar en hij heeft ons steeds minder nodig. Al ouder vervul je...

Het is ongelooflijk spannend geweest afgelopen dagen. De examenfraude maakte dat wij nog een dag moesten wachten. De school heeft er nog een schepje bovenop gedaan en belde niet. De tijd verstreek en het wachten werd bijna ondraaglijk. Iets na drieën kwam de uitslag...

De eerste stappen zijn gezet. Een geleidelijke kennismaking, goed bedacht door de groepsleiding van het gezinsvervangend tehuis waar onze nieuwe pleegzoon nog woont. Wij hebben elkaar nu een aantal keer gezien. Een kennismakingsgesprek, gesprekken met zijn ouders, met...

Zijn heldere kinderstem klinkt opgewekt in het vroege ochtenduur. Hij zorgt er dagelijks voor dat hij mij nog even ziet, voordat ik naar mijn werk ga. Twee maanden woont D nu bij ons. En ik realiseerde me vanmorgen dat hij er echt bij hoort. Ons gezin is ingrijpend...

5 maanden en 5 jaar zijn de jongens nu bij ons. Dit keer met z’n vieren uit eten om te gedenken dat onze pleegzoon vijf jaar geleden kwam. Onze drie-eenheid is voorgoed weg.   Ik zoek naar woorden die uitdrukken wat ik voor hem voel. Op welke manier ik duidelijk kan...

Misschien is het wel een maatschappelijk gegeven, maar het lijkt alsof het bijna onmogelijk is om onze pleegzoon op zijn gedrag aan te spreken. Onmiddellijk volgt een fel verweer of een verongelijkte blik. De vergelijking met wat wij als pleegouders doen en laten, is...

Dikke tranen rollen over zijn wangen, hij weet het niet meer. De aanleiding is een kleinigheidje dat ik meebracht uit de stad. Hij komt bij me staan en zegt dat hij zo veel krijgt, en dat het niet goed voelt. Met wat doorvragen geeft hij aan dat hij worstelt met thuis...

De kerst is een periode van reflectie en bezinning. Tijd om na te denken over wat werkt en niet werkt. Ik ben mezelf behoorlijk tegen gekomen. De conclusie van het denkwerk: ik kan niet loslaten. Ik wil mijn pleegkinderen behoeden voor verder leed, zij hebben meer dan...

Misschien is het onvermogen dat onze oudste pleegzoon laat zien, veroorzaakt door een aandoening. Hij wil er zelf niet van weten, een stigma dat wil hij niet. Hij wil zich echter ook niet laten helpen. Ik hoop dat hij bedenkt dat als er een oorzaak is, dan is er ook...

Het is winter, maar het lijkt wel herfst. De wind giert om het huis, afgewisseld met mooie zachte momenten. Het wisselende weer weerspiegelt mijn gevoel. Ik luister naar de prachtige ideeën voor monologen en wat diens meer zij. De Kersentuin trekt aan me voorbij. Ik...

Zonder echte aanleiding kon ik het niet meer laten gebeuren. In een enkele seconde besloot ik om te zeggen wat ik vond. Maanden van spitsroede lopen balden zich samen in venijnige woorden. Een ruzie om niets, maakte de verwijdering compleet. Nu is er géén communicatie...

“Weet niet” is het standaard antwoord op willekeurige vraag. Het lijkt alsof hij geen moeite doet, om te bedenken wat hij wil, wat de mogelijke uitkomst kan zijn, of waar hij informatie kan vinden. Althans dat dachten wij tot zijn therapeut ons vertelde dat hij...

`Je bent zijn levende hel op aarde´ zei een goede vriendin. ´Een kind heeft een crisis nodig om te groeien, en hij heeft je nodig om zich tegen af te zetten.’ ‘ Alle adviezen die je geeft, helpen niet, daar was je al achter, maar erger, ze werken contraproductief want...

“Nee” en “ik weet niet” zijn de standaard antwoorden. Elke keer als ik dat antwoord krijg, versterkt het mijn gevoel dat wij hem niet bereiken. Op geen enkele manier. Op school vertoont hij onaangepast gedrag, het lijkt dat hij dat doet omdat hij niet kan praten over...

Onze oudste pleegzoon zit op kamers. Hij woont nu echt op zichzelf. De periode bij zijn moeder is afgesloten.  Ik voel opluchting, ontspanning na jaren van spanning. Alsof het kwartje naar de goede kant valt. Hij lijkt zijn eigen leven op te pakken. Hij...

In de stilte van mijn slaapkamer zeg ik hardop “ je hebt je langste tijd hier gehad”. Ik schaam me. Voel mijn eigen onmacht en onvermogen. Ik moet toegeven dat het niet meer gaat. Dat ik het niet meer kan opbrengen, niet wéér jaren opoffer voor een kind dat zich niet...

Het kan altijd erger. Onze prachtige pleegzoon heeft weer een stap gezet om zijn leven en daarmee dat van ons nog ingewikkelder te maken. Hij ging eenvoudigweg niet meer naar school. Hij lag in bed en reageerde niet meer; hij poetste zijn tanden niet, douchte...

Eind oktober kwam een telefoontje van het buurtteam dat de beschikking voor begeleid kamerbewoning was afgegeven én dat er onmiddellijk plek was. Of wij na het weekend wilden laten weten of wij gebruik wilden maken van de mogelijkheid. Onze wereld stond even op z’n...